Kira sözleşmesi ev sahipleri ile kiracılar arasında kurulacak olan ilişkinin ana boyutlarını belirliyor. İki tarafın en çok anlaşmazlık yaşadığı konu ise kira artış oranı oluyor. Kira sözleşmesi yapıldığı sırada taraflar kira artış oranında bir anlaşma sağlayabilir ve bunu da kira sözleşmesine ekleyerek imza altına alabilirler. Ancak burada yazılı olan kira artış oranının geçerli olmayabileceğinin bilinmesi gerekiyor.
KİRA ARTIŞ ORANI İÇİN ÖZEL UYGULAMA
Türkiye’de kira fiyatlarına ne kadar zam yapılabileceği kanun ile sınırlandırılmıştır. Bunun için de çok yaygın bir hesaplama sistemi kullanılmaktadır. Kira artış oranı son 12 aylık Tüketici Fiyat Endeksi (TÜFE) oranını geçemiyor. En fazla bu oranda kira zammı yapılabiliyor. Bu kanunla koyulan bir kural olduğu için kira sözleşmesinde tarafların anlaşma sağladıkları oranın itiraz durumunda bir önemi kalmıyor.
Kira sözleşmesinde anlaşılan kira artış oranı eğer TÜFE oranını geçiyorsa kira zammı TÜFE oranı kadar yapılabiliyor. Örneğin yüzde 60 kira zammında anlaşma sağlanmış ve kira sözleşmesi ile bu anlaşma kayıt altına alınmış olsun. Kira zammı dönemi geldiğinde yasal kira artış oranı yüzde 40 ise geçerli olacak oran yüzde 40 ile sınırlandırılacaktır. Kira sözleşmesinde yazılı olan oranın bu açıdan bir geçerliliği olmayacaktır.
Kira sözleşmesinde yazılı olan oran eğer TÜFE oranının altında kalmışsa o zaman kira zammı TÜFE üzerinden değil de sözleşmede yazılı olan oran üzerinden yapılır. Bu uygulama her iki seçenekte de kiracıların işine yaramaktadır.
